صدای سکوت

 

فصل اول :

حرف میزنم . صحبت می کنم . ولی کسی نمی شنود . مسخره ام می کنند . انگار علاوه بر اینکه نمی توانم حرف بزنم ، حرف هایشان را هم نمی شنوم . ادایم را در میاورند . بی احساس ها . 

چرا ؟ چرا صحبت کردن را از من گرفتی ؟  مگر من دل ندارم ؟ چرا همه حرف بزنند ولی من مثل بچه ها  صدای اوَ اوَ ازم در بیاید ؟ همه چیز همین طور گذشت . تا اینکه روزی کسی صدایم را شنید ... 

فصل دوم : 

اذیتش می کردند . ادایش را در می آوردند . نادیده اش می گرفتند . دلم به حالش می سوخت . چرا یک ادم نباید صحبت کند ؟ با زبان اشاره سعی می کرد صحبت کند . ولی کسی در کلاسمان زبان اشاره بلد نبود . برای همین مسخره اش می کردند . بهش می گفتند دلقک .  چون بنظرشان  وقتی او داشت جون کند تا چیز ساده ای را بیان کند ، برایشان بامزه و مسخره بود . رفتم پیشش و گفتم سلام . روی کاغذ نوشت : اگر تو هم می خوای منو اذیت کنی  برام بسه . امروز به اندازه کافی اذیت شدم . بهش گفتم : نه نه فقط می خواهم با هم دوست باشیم همین ... 

فصل سوم : 

باورم نمی شد . با خودم گفتم حتما این هم می خواد منو گول بزنه توجه نکن . ولی صداقت خاصی در چشم هایش موج می زد . بهم گفت بهش زبان اشاره یاد بدهم . گفت ( میخواهم با هم دوست باشیم ) را به زبان اشاره بهم نشون بده . منم بهش نشون دادم . بعدش عین من اجرایش کرد . بالاخره کسی بود که به زبانم با من صحبت کند . با زبان اشاره بهش نشان دادم : با کمال میل  . 

رفته رفته بهش زبان اشاره را یاد دادم . حالا دیگر می توانستم  به راحتی صحبت کنم ... 

 

پ.ن : اگه می خونین لطفا بهم  نظرتون رو درباره اش بگین . خیلی این برام مهمه . 🙏🙏

بالاخره یه روز که ته تهران معلومه

یه روز یهو جیغ زدم مامااااان . ترسید و گفت چی شده ؟ گفتم مامانننننن ته تهران معلومه بعد از یک ماه 

همه خیلی خوشحال بودیم و بیرونو نگاه می کردیم . گفتم یه عکسی بندازم . 

یه سوال

قبول دارم که خیلی سوال میپرسم . ولی یه سوال😂

چرا تاحالا کسی عکسشو نزاشته ؟ 

خیلی یهویی برام سوال شد یا همه صورت هاشونو میپوشونن یا کلا کسی عکسی نمیزاره . 

دلم میخواد این طلسمو بشکنم . اگه یه وقت یه عکس خوبی گرفتم میزارمش . 

ولی جدی دلیلاتونو برای اینکه عکستونو نمیزارین بگین . خیلی دلم میخواد بدونم 

اعلام حضور ؟!

کسی هست ؟ زنده اید ؟ من میانگین روزی 15 تا بازدید کننده دارم تا الان . ولی کسی چیزی نمیگه ... اگه حرفی چیزی دارین بگین . احساس می کنم دارم برا دیوار پست میزارم 😂

یه روز خوب

امروز جمعه  24 دی  جمعه ی باحالی بود . 

مامانم امروز بهم گفت پاشو بریم بیرون . حدودای ساعت 7 ... 7 بعد از ظهر . گفتم افتاب از کدم ور در اومده که دوتایی با هم می خوایم بریم بیرون ؟ خیلی تعجب کرده بودم و البته خوشحال بودم . لباس پوشیدم و یه پالتو نسبتا نازک هم برداشتم تا اگر سردم شد بپوشمش .  مامان هم حاضر شد . اومدیم بریم کفش بپوشیم تا بریم که دیدم یه کیف دستشه . گفتم مامانی فقط گوشی و کارت پول لازم داری دیگه کیف برندار من میزارم تو جیبم . گفت منم از خدامه . دلم میخواست خیلی راحت بریم و برگردیم برای همین هم هیچ کدوم کیف برنداشتیم . تنها چیزی که برداشتیم خودمون بود . کفش پوشیدیم و رفتیم پایین . اومدم از راهی برم که به شریعتی نزدیک تره . ولی مامان گفت بیا از راه دور تره بریم تا بیشتر پیاده روی کنیم . تعجب کرده اخه معمولا از راه نزدیک  ادم میره . ولی گفتم اوکی . گفت یه کافه تو شریعتی میشناسم بریم اونجا . گفتم باشه . ولی هنوز تو شوک بودم اخه خبری هم نبود . مناسبتی هم نبود . تولد کسی هم نبود . ولی خب همین طور راه میرفتیم تا برسیم به شریعتی همین طور صحبت می کردیم . یک هو به خودم اومدم فهمیدم خیلی سریع رسیدیم شریعتی . خیلی جالب بود . اینقدر صحبت کرده بودیم که اصلا یادمون رفته بود چقدر راه رفتیم . وقتی رسیدیم به کفه کتابه دیدیم بسته است اونم ساعت 7 ! تعجب کردیم و ضد حال خوردیم ولی بی خیال نشدیم . حالا نوبت من بود تا یه کافه ای معرفی کنم . حالا که پیشنهاد مامان نشده بود ، نوبت من بود که خودی نشون بدم . یادم افتاد قبلا با خاله ام یه جا تو شریعتی رفته بودیم ولی چون مردم سیگار می کشیدن نشسته بودیم و نموندیم . بردمش همون جا . کافه جوری بود که باید از پله ها بالا میرفتی . از پله ها بالا رفتیم و وارد فضای باز شدیم . جالب بود . البته فضای بسته هم داشت که هم گرم بود هم ترجیح دادیم به خاطر اینکه هوا خوبه و کرونا هم هست بیرون بنشینیم . نشستیم و یه اقایی اومد سفارشمونو گرفت . مامانم یه لاته گرفت و یه برش کیک . منم یه امریکانو با یک برش کیک . یذره صحبت کردیم تا اینکه سفارشمونو اوردن 

کیکه سوخته بود 😂🤣😑 امریکانو هم مزه اسپرسو میداد . خلاصه که یه اشغالی بود و جالبیش اینه که به نسبت اندازه ی کیک ، خیلی گرون بود .

گرچه ما برای خوردن نرفته بودیم . برای صحبت رفته بودیم . همین که نشستیم چند قطره بارون اومد بعد قطع شد . خلاصه ما با هم صحبت کردیم و خیلی جالب بود چون خیلی وقت بود که اینجوری خودمون دو تا یی با هم صحبت نکرده بودیم . اخرین تیکه ی کیک سوخته ام را که خوردم ، یک هو شر شر بارون اومد . خیلی تند تند شروع شد . مامانم پا شد رفت صندوق و حساب کرد و زدیم بیرون . با پای پیاده و بدون چتر و بارون خیلی تند . یاد ویرانگر افتاده  بودم . مامانم هی میرفت زیر ساختمونا تا خیس نشه . بهش گفتم مامان بیا بیرون کلا سالی یه بار تهران بارون میاد بیا حسابی خیس شیم . قبول کرد و همین جور تو بارون راه می رفتیم و کاملا خیس شدیم . وفتی رسیدم خونه دیدم روسری ام کاملا خیسه . برای همین گذاشتمش روی شوفاژ تا خشک بشه . همون پالتوی نازکی که برداشته بودم هم کامل خیس بود برای همین به در اتاق اویزونش کردم تا خشک بشه . خلاصه خاطره ی خیلی خوبی برامون رغم خورد . بهتون پیشنهاد میکنم یک بار هم که شده مامانتون رو بردارین دوتایی پیاده برین بیرون حتی نیازی نیست به جای خیلی خفنی برین یه چایی ساده هم خیلی خوبه . سر صحبت را باهاش باز کنین و چیز هایی که خیلی دلتون می خواسته بهش بگین رو بهش بگین . چون فقط خودتون دوتا هستید حسابی مامانتون بهتون توجه می کنه  و خیلی رابطه تون گرم تر میشه . حتی می توانین خواسته هاتون رو هم باهاش در میون بزارین . من خودم مامانم رو در جایگاه یه دوست تصور کردم تا بتونم رابطه ی خوبی باهاش برقرار کنم . دوستی که 27 سال از من بزرگ تره ولی من رو درک می کنه و هم صحبت خوبی برای منه . پیشنهاد می کنم یک بار هم که شده امتحان کنین 💚💚

هر کسی این مطلبو می خونه یکی از خاطراتش با مامانش رو بگه ببینیم همه هم نظریم یا نه ؟ ^^

معرفی کنین خیلی سریع می خوام

سریال کره ای معرفی کنین . همین . فقط سریع . نت دارم میخوام دان کنم ... تنیکووووو 

خب قول داده بودم ...

 می خوام بهتون نقاشی مو نشون بدم . امروز تمومش کردم . دو شنبه شروع کرده بودم امروز تموم شد . چطوره ؟ 

یه سوال

بچه ها 

 من نقاشی می کشم . با گواش . 

دوست دارین چند تاشو براتون بزارم ببینین ؟ 

گفتم بپرسم که اگه دوست دارین بزارم اگه نه که هیچی . 

(ولی جون من اگه پستو میبینین یه اره یا یه نه بگین حتما )